Week 2: update!

Hallo lieve allemaal!

Er is weer een week voorbij, dus hoogste tijd voor een update! Komt ie:

LOTR TOUR; EDORAS!
Afgelopen zaterdag heb ik mijn eerste echte tripje in Nieuw Zeeland gemaakt; de bergen in voor een LOTR-tour! Het was fantastisch! De foto’s spreken eigenlijk voor zich, maar het is echt een buitengewoon mooie omgeving.. We hadden ook nog eens prachtig weer, dus dat was helemaal mazzel! Onze gids bleek een Oscar-winnende geluidsman te zijn die ook echt heeft meegeholpen aan het filmen van de LOTR-reeks. Hierdoor wist hij ons veel te vertellen over hoe de films zijn gemaakt en kregen we allemaal mooie verhalen, quotes en inside information over beroemde acteurs te horen, wat natuurlijk hartstikke leuk was. Good day to be alive! Een paar funfacts die onze gids ons heeft verteld:

- Er zijn hier meer buidelratten dan schapen; 40 miljoen tegenover 30 miljoen schapen
- Vroegah werd er op hertjes gejaagd vanuit helikopters omdat het landschap te ruw, hoog en hobbelig was; alle jagers gingen op helikopterles! 
- Na de aardbeving in 2011 hadden veel huizen geen stromend water meer en dus ook geen riolering.. Dit resulteerde erin dat mensen hand-made toiletten gingen maken in hun achtertuin, and they got creative! Check deze site voor een paar juweeltjes: http://www.showusyourlongdrop.co.nz/
- De figuranten van LOTR moesten aan het begin van de dag vaak 1 van hun ‘’normale’’ schoenen inleveren als ze hun kostuum kwamen ophalen en kregen die pas weer terug als ze hun volledige kostuum weer hadden ingeleverd aan het einde van de dag (dit omdat er extreem veel tijd en geld in die kostuums is gestoken)
- Veel van de mannelijke soldaten van de Rohan people in LOTR waren eigenlijk vrouwelijke figuranten; de makers van LOTR konden namelijk niet genoeg mannelijke ruiters met paarden vinden in de directe omgeving van de set van Edoras!

HUISGENOTEN
Ik heb mijn huisgenoten inmiddels allemaal ontmoet geloof ik (het is een groot huis) en de score tot nu toe: een Chinees oud mannetje van 60 die om 06:00 uur graag naar Chineze muziek luistert, een 18-jarige IT-student die NOOIT zijn huis verlaat zonder zijn semi Google-glasses maar dan voor z’n oor (geen idee hoe dat heet), 2 dudes uit Fiji ‘’who are looking for nice Dutch wife’’ en 2 dudes uit India die met HEUL veel kruiden koken. Oftewel: goed internet (al bleek dat goede internet niet door de IT-student te komen; ik bleek al het internet op te gebruiken omdat ik Netflix in ULTRA-HD kijk, oeps…), veel Chineze en Indische muziek horen óf Engelse muziek met een buitenlandse twist (ooit ‘’Hey baby’’ van DJ Otzi op z’n Indisch gehoord? Ik wel.) en veel buitenlandse gerechten proeven (en pijn in mijn keel + kriebelhoest door alle pepers die ze gebruiken als ze staan te koken). De WC-bril staat wel vaak omhoog en ik heb mazzel als de WC is doorgespoeld (eet smakelijk!), maar verder is het goed te doen in dit mannenhuis (al blijft de deur voor de zekerheid wel op slot `s nachts). Ik had even mijn twijfels, maar ik heb besloten dat ik het wel gezellig vind tussen al die gekke boys. Lekker gek. Een random backpacker en ik hebben afgelopen zaterdag trouwens mijn 18-jarige huisgenootje ook mee de kroeg in genomen; het was zijn eerste keer ‘’op stap’’! Omdat hij een te groot tweedelig pak droeg voor de gelegenheid, eruit ziet als 14 en constant zijn Google-glasses voor zijn oor vroeg wat de coördinaten waren van de volgende kroeg kregen we soms wat rare blikken, maar ik heb een fantastische avond gehad!

NIEUWE MATEN
Het nieuwe van deze reis raakte er afgelopen week een beetje vanaf waardoor ik me af en toe wat eenzaam ging voelen. Ik heb daarom van de week afgesproken met een meisje die ik heb ontmoet tijdens het huizen zoeken en dat was gelukkig een succes! We zijn naar een Noodlefestival geweest (wat dus betekent dat je letterlijk een uur in de rij staat voor een overprized Aziatisch gerechtje) en we gaan volgend weekend een weekendje naar Dunedin, pinguïns spotten; zin in! We gaan waarschijnlijk met de auto, dus dat wordt ook weer een heel avontuur. Ik heb nog niet weer autogereden sinds ik mijn rijbewijs heb gehaald 3 weken geleden, en ze rijden hier ook nog eens links. Het links fietsen (fietsen kan hier gewoon, wél verplicht met helm) gaat me wel redelijk goed af, dus ik heb hoop dat ik Dunedin levend ga halen. Een oproep voor nieuwe vrienden (het voelt oprecht alsof ik aan het daten ben) die ik plaatste op de backpackers Facebook-pagina van Nieuw Zeeland heeft me ook genoeg reacties opgeleverd, dus ik hoef me de komende tijd niet te bezatten en de kroeg in te duiken in de hoop dat ik daar nieuwe vrienden vind! Chill!

AARDBEVINGEN
En ik heb afgelopen week mijn eerste echte aardbeving gevoeld; was best wel raar! In Groningen schud je bed soms een beetje heen en weer, maar dit was echt 10 seconden heen en weer shaken. Mijn collega zei ‘’hmm, deze duurt wel erg lang’’ wat ik natuurlijk erg rustgevend vond, maar nobody died, niks aan het handje. De gids van de Free Guide Tour vertelde mij dat de kinderen in school opspringen van hun stoelen om op de aardbeving ‘’te surfen’’ wanneer er weer eentje is en dat er verder nog nauwelijks aandacht wordt geschonken aan aardbevingen. Het gebeurt zo vaak dat de mensen er mee hebben leren leven; het hoort bij Christchurch. Vandaag (vannacht voor jullie) was er echter nog 1 en een behoorlijk heftige waar zelfs de Kiwis van zijn geschrokken! Hij bleek 5.7 op de schaal van richter (met een diepte van 14 km) en er is sinds de aardbeving van 2011 niet zo’n grote meer geweest. Ter vergelijking; de aardbeving van 2011 waar 185 mensen bij zijn omgekomen was 6.3 op de schaal van richter. Het hypocentrum van die aardbeving lag echter precies onder Christchurch en die van vandaag in de zee (no worries, er komt geen tsunami) maar het was dus een behoorlijke beving! Mensen uit de winkelcentra en andere (hoge) gebouwen werden geëvacueerd en heel wat spullen (en mensen) zijn omgevallen. Er is gelukkig geen ernstige schade (op wat zendermasten die zijn omgevallen en een klif die is ingestort na) en niemand is ernstig gewond geraakt. Ik ben nu wel wat alerter dan eerst en een beetje springering (bij elke naschok die ik nu voel ren ik naar de deurpost, haha), maar ben verder niet heel erg bang dat er nog een grote, gevaarlijkere aardbeving komt. Ik kan in ieder geval niet zeggen dat ik niet de full Christchurch experience krijg, LOL! Een bijzonder toeval: 22 Februari is het precies 5 jaar geleden dat er zoveel mensen zijn omgekomen bij een aardbeving..

Voor de geïnteresseerden, check deze site voor meer actuele informatie: http://www.stuff.co.nz/the-press/76868535/christchurch-hit-by-severe-earthquake

OP M'N PLEKKIE
Aan het begin van de week had ik nog redelijk last van mij jetlag (ik had bijvoorbeeld geen eetlust, een compleet nieuw gevoel; ook wel eens bijzonder om mee te maken) maar ik merk dat mijn lichaam langzaam begint te wennen. Ik begin de stad ook steeds meer te snappen en weet een groot deel van de tijd waar ik ben (overwinning!) waardoor alles steeds makkelijker wordt. Wel echt ALLES kost moeite. Je moet alles opnieuw ontdekken en uitzoeken en sommige dingen gaan hier gewoon heel anders dan in Nederland. Zo ging ik van de week voor het eerst echt boodschappen doen bij de Pak ’n Save, een enorme, ordinaire supermarkt à la Aldi waar je flink kunt inslaan. Ik kon geen mandje vinden, dus ik nam een wagentje mee naar binnen. Ik had al snel door dat dat rotding niet echt wendbaar was en moeilijk vooruitkwam, dus ik besloot het even ergens neer te zetten. Toen ik na een zoektocht van 1000 jaar terugkwam met mijn eieren en ketchup kon ik het wagentje echt NER-GENS meer vinden! Ik heb wel 10 rondjes gelopen door die enorme supermarkt met mijn eieren en ketchup maar het ding was onvindbaar, ik snapte er helemaal niets van. Uiteindelijk heb ik de slager maar gevraagd of ze hier misschien een beleid hebben om wagentjes weg te halen als er niemand bij staat en ik heb mijn wagentje inderdaad weer teruggevonden bij de klantenservice… Woops.

Ik kijk er dus naar uit om gesettled te zijn in de stad, op mijn stage en in mijn sociale leven en om niet meer bij elk dingetje na te hoeven denken; ik ben er wel achter gekomen dat in een vreemd land wonen wel echt heel anders is dan in een vreemd land op vakantie gaan! Maar goed, ik heb het nog steeds erg naar mijn zin en ik ben benieuwd wat deze week mij weer gaat brengen. I’m excited!

Ik begin jullie af en toe wel te missen, maar het feit dat ik hier zit maakt het weer goed. Ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn!

I’ll keep you posted!

Liefs,

Femmel