The first week!

Dag lieve allemaal!

De eerste week zit erop! 6 dagen geleden was ik nog op Schiphol, maar dat voelt nu al als een jaar geleden; heel vreemd! Jullie zijn allemaal natuurlijk REUZE benieuwd hoe mijn eerste week was. Nou, komt ie:

DE REIS
Zoals ik eerder al zei was mijn afscheid op Schiphol ontzettend zwaar. Het gevoel dat ik had toen ik door de gate liep is moeilijk te omschrijven. Als ik het toch woorden zou moeten geven zou ik zeggen dat ik me verdrietig, eenzaam, verloren, bang en nerveus voelde; een beetje à la Remi. Gelukkig maakte dat gevoel heel snel plaats voor enthousiasme, blijdschap, nieuwsgierigheid en vooral een enorm gevoel van vrijheid; een beetje à la Bilbo. Anyway, de reis was lang en vermoeiend (48 uur onderweg) maar ik zal jullie even de high lights geven:

- Toen ik in Dubai om 1 uur `s nachts een burger had besteld en NERGENS meer dat piepding kon vinden dat aangaf dat mijn eten klaar was vond ik het 2 minuten later pas terug in mijn toilettas (!??) tot grote hilariteit van de burgermeneer. En 2 minuten is héél erg lang als zo’n pieper afgaat. Geloof me.
- Tijdens mijn 16-urige rechtstreekse vlucht van Dubai naar Brisbane (op een tankbeurt in Signapore na dan) had ik het geluk om de middelste stoel te bezetten, naast 2 vriendelijke grote mannen. Super comfortabel dus.
- Tijdens het nachtje doorhalen op het vliegveld in Brisbane was het vliegveld echt helemaal uitgestorven (wat ik heel bijzonder vond) en heb ik ‘s ochtends de zon op zien komen in Australië; mooi!
- Ik heb een vrij volledige douane experience gehad in Christchurch, inclusief:
o De tas helemaal uit moeten pakken omdat er gebruikte bergschoenen in zitten
o Het random Gestapo verhoor wat slechts semi Gestapo was omdat de lieve Kiwi die mij ging ondervragen pas net haar 2e werkdag had
o Een drugsscan door een schattige puppy

In het vliegtuig van Brisbane naar Christchurch zat ik trouwens naast het SCHATTIGSTE koppel ooit; een Australische opa en oma die met pensioen waren en niks anders deden dan handje vasthouden en lieve dingen zeggen tegen elkaar ‘’thank you my love’’. Met hen heb ik mogen genieten van het uitzicht toen we Christchurch binnen vlogen, en WAUW wat was dat mooi. Ik was er even stil van! Ik heb nog niet de tijd gehad om er echt op uit te trekken hier, maar ik kan niet wachten om dat te doen!

EERSTE INDRUK VAN CHRISTCHURCH/NIEUW ZEELAND
Het eerste wat me opviel aan Christchurch was dat het best mee valt met de hitte en dat er super veel wind staat! Het weer is hier erg veranderlijk. Mijn baas (kom zo terug op mijn stage!) is een weer goeroe en kan aan de stand van de wolken zien wat voor weer we krijgen; blijkbaar is dat nodig hier! En de mensen zijn SUPER aardig, maar dan ook echt héél aardig. Iedereen wil je helpen en iedereen is blij. Kunnen sommige zeurende Nederlanders nog heel wat van leren! Verder voelt het heel Westers en vertrouwd aan en kan ik in sommige buurten slechts aan de kleine dingen merken dat ik niet in Nederland ben. Zo heeft het voetgangerspad bij de stoplichten een hele grote knop om op te drukken en maakt het eerst een lasergeluidje voordat ie gaat tikken en staat er op elk product in de supermarkt hoeveel vet er NIET in het product zit, in plaats van wel (98% fat free!). Ik heb een uur in de supermarkt rondgelopen om alle producten te bestuderen, ik voelde me net een alien op avontuur! En ik zeg in sommige buurten, want deze stad ligt echt he-le-maal overhoop door de aardbevingen van 2010 en 2011 waardoor het overduidelijk geen Nederland is. Het verkeer is een drama en de weg verandert elke dag, omdat er nog zoveel gebouwd wordt in de stad. Je moet niet raar opkijken als het stoplicht en de wegtekens elkaar tegenspreken! Christchurch was eerst een hele ‘’hoge’’ stad met veel flatgebouwen (en het is ooit zelfs bekroond tot mooiste stad van Nieuw Zeeland!) , maar op de plekken waar gebouwen stonden zijn nu grasveldjes. Ik weet niet beter, maar ik heb me laten vertellen door de locals dat zij hier nog steeds niet aan kunnen wennen! Er is wel veel street-art te zien en Christchurch is overduidelijk een erg trendy, creatieve en moderne stad geworden. En iedereen rijdt hier links hè? Vooral handig om te onthouden bij het uitkijken als je wilt oversteken, want de auto’s komen dus van rechts in plaats van links.. Ik hoop dat ik het einde van de week haal; so far, so good. Verder is de stad vierkant, weet je altijd waar het zuiden is omdat daar de bergen zijn en hebben de buslijnen allemaal een verschillende kleur; HOE HANDIG? Hierdoor wordt het zelfs voor mij lastig om te verdwalen! Al is me dat wel gelukt de 2e dag hoor, no worries.

MIJN STAGE
En na een dagje bijkomen was het tijd voor mijn eerste werkdag! Omdat ik bang was om me te verslapen durfde ik geen jetlag- en slaappillen te nemen. Dit resulteerde erin dat ik om 03:30 KLAARwakker was en nóóit meer in slaap kon komen; ik ben dus helaas toch niet jetlag-bestendig, het was ook te mooi om waar te zijn.. Om 09:30 stond ik een beetje nerveus op mijn baas (Alison) te wachten die me op zou pikken. En wat denk je? Ik kreeg gewoon een dikke knuffel! Hoppa, weer een last van mijn schouders. Ik kwam er al gauw achter dat iedereen heel casual is in Christchurch sinds de aardbevingen. Voor 2010 had iedereen gewoon een 9 tot 5 baan en werd er vergaderd op kantoor, maar toen de kantoren verdwenen in 2010 moest er een alternatief gevonden worden; dit werd werken vanuit huis en vergaderen in koffietentjes. Dit bleek veel mensen goed te bevallen en nu, 5 jaar later, wordt er nog steeds zo gewerkt. Geen kokerrok aan naar het werk dus, chill! Nog even voor de mensen die niet weten waar ik mijn stage loop: ik loop stage bij de Mental Health Foundation of New Zealand, heel kort door de bocht een soort GGD van Nieuw Zeeland die zich bezighoudt met het welbevinden en zelfs floreren van haar bevolking. MHF heeft 3 vestigingen, in Auckland, Wellington en Christchurch. Ik ga me vooral bezighouden met het geven van trainingen aan werknemers over gezondheid op de werkvloer.

Dan, de high lights van mijn eerste werkdag:

- Na ongeveer 2 uren moest mijn baas naar een meeting en bleef ik alleen achter op kantoor met háár mobiel zodat ik smsjes kon versturen naar huisbazen van potentiële huizen voor mij om in te gaan wonen. Wat.
- Toen Alison me ‘s avonds ging rondrijden naar al mijn hospis (serieus, ze zijn hier ECHT heel aardig) kwam ik erachter dat de stoepranden hier vrij hoog zijn. Ongeveer zo hoog als de onderkant van de autodeur………
- Ik kwam erachter dat ik exclusief mijn baas welgeteld 1 hele blije collega heb (met een ‘’zeemeeuwen en zee’’ ringtone en lange blonde haren) in Christchurch die de hele dag in koffietentjes aan het vergaderen is.
- Ik heb geregeld dat ik ook thuis mag werken en daardoor iedere vrijdag vrij mag nemen om Nieuw Zeeland te verkennen: FISSA!

Kortom, volgens mij wordt dit een hele leuke stage!

TOT SLOT
Gisteren heb ik een huis gevonden, midden in de stad, voor $180 per week (+/- €90,-) inclusief allez én een schoonmaker voor de gemeenschappelijke kamers! Het huis is geen juweeltje en een beetje oud, maar het kon minder! Tenminste, heb mijn huisgenoten nog niet ontmoet, maar het zijn allemaal werkende mannen dus dat zal wel snor zitten. Hopelijk hoef ik dit later niet terug te nemen… En morgen ga ik verhuizen, zin in!

Ik heb nog niet veel foto’s gemaakt, maar zodra ik de kans krijg zal ik wat foto’s van kantoor, mijn crib en de stad online zetten. Natuurlijk heb ik eigenlijk nog veel meer te vertellen en kan ik over alles wat ik heb gezien en gevoeld nu al een boekwerk schrijven, maar laat ik deze blog maar eindigen met het feit dat ik steeds erg vermoeid ben door alle nieuwe indrukken en dat Remi en Bilbo zich soms behoorlijk af kunnen wisselen, maar dat Bilbo absoluut de overhand heeft! Ik heb het goed naar mijn zin en mis jullie nog niet, HAHA! Komt nog wel…

Nou, ik hoop dat het met jullie allemaal ook goed gaat; ik ga nog even kletsen met mijn roomie Richard, de bad-ass bejaarde Aussie die zich zelfs mét rollator amper voort kan bewegen. Alles kan hier!

Liefs,

Femke